عازم یک سفرم ، سفری دور به جایی نزدیک.... سفری از خود من تا به خودم ،

    مدتی هست نگاهم..... به تماشای خداست...

     و امیدم به خداوندی اوست.      

    ..................................................................................................................................

  مدتیه از خودم غافلم یه تلنگر میخوام  تنبل شدم  تو خونه نشستم واز خونه در نمیام باید بزنم بیرون  باید برم دنبال خودم خود خودم 

من این نیستم چون اگه این بودم رنج نمی کشیدم  من اینی که از صبح تا شب رو به خواب سپری می کنه نیستم 

 شاید از 24 ساعت 12 ساعت شایدم بیشتر رو خوابم  بیماری باعث شد بشینم تو خونه  و از زندگیم لذت نبرم امروز میزنم بیرون 

 میخوام بی خیال بیماری بشم میخوام برم دنبال اون چیزی که میخوام دنبال استعدادهام به دنبال علایقم وهمه چیزهایی که لایقش

هستم تو خونه نشستن باعث شده بی روح بشم وبی احساس اونی که بامنه لیاقت بیشتر از اینها رو داره ومن شایسته اون نیستم 

 خدا هم منو گذاشته تو دو راهی دو راهی یک سوال یک سوال که چرا من ؟ چرا  من ؟

برایم دعا کنید

نوشته شده در سه شنبه 90/5/18ساعت 5:34 عصر توسط همیشه بارانی نظرات ( ) |